قالب های فارسی وردپرس 12

این وبلاگ جهت دسترسی آسان شما عزیزان به قالب های برتر وردپرس به صورت فارسی تدوین و راه اندازی شده است.

قالب های فارسی وردپرس 12

این وبلاگ جهت دسترسی آسان شما عزیزان به قالب های برتر وردپرس به صورت فارسی تدوین و راه اندازی شده است.

زنگ خطر مایکروسافت به صدا درآمد؛ فناوری تشخیص چهره باید قانونمند شود

مایکروسافت در مورد فناوری تشخیص چهره، زنگ خطر خود را به صدا در آورده است. فناوری تشخیص چهره باید قانومند شود.  

با وجود تمام پیچیدگی‌هایی که برای پیاده‌سازی فناوری تشخیص چهره وجود دارد، بسیاری از محصولات چینی از این فناوری بهره می‌برند. در کشور چین بیش از ۲۰۰ میلیون دوربین نظارت تصویری نصب شده که طبق آمار تعداد این دوربین‌های نظارتی در حدود بیش از چهار برابر تعداد دوربین‌های نظارت تصویری ایالات متحده آمریکا است.

علاوه‌بر این تعداد دوربین نظارتی، کشور چین از سیستم‌های تشخیص چهره نیز برای شناسایی و ردیابی اقلیت مسلمان اویغور استفاده می‌کند و با فناوری‌های تشخیص چهره، مسلمانان اویغوز را در ورودی مجتمع‌های مسکونی شناسایی می‌کند.
تشخیص چهره

در صنعت حفاظت، علاوه‌بر چین در سایر کشورهای نیز استفاده از چنین فناوری‌هایی به‌وفور دیده می‌شود. مثلا فناوری‌های تشخیص هویت به شکل دیگری در آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما قبل استفاده از این فناوری‌ها، این سوال مطرح می‌شود که آیا منافع عمومی و منافع خصوصی شهروندان در استفاده از چنین فناوری‌هایی مورد توجه قرار می‌گیرد؟ اخیرا گروهی از متخصصین هوش مصنوعی وابسته به دانشگاه نیویورک که در شرکت‌های فناوری بزرگی از جمله گوگل و مایکروسافت هم مشغول فعالیت هستند، مقاله‌ی جدیدی در مورد این موضوع منتشر کرده‌اند. این گروه متخصص، از دولت‌ها درخواست کرده‌اند تا قوانین مشخصی برای سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و فناوری تشخیص چهره تدوین کنند تا آزادی‌های مدنی شهروندان تضعیف نشود. نویسندگان در مقاله‌ی خود اعلام کردند: 

تشخیص چهره و تشخیص احساسات، نیازمند تنظیم مقررات قدرتمندی هستنند تا منافع عمومی و فردی شهروندان نادیده گرفته نشود. این مقررات باید در حوزه‌ی قوانین ملی تدوین شود تا تحت نظارت قدرتمند دولت بتواند قابلیت اجرایی‌شدن داشته باشد و برای عموم مردم نیز شفاف و روشن باشد. شهروندان باید به انتخاب خودشان، حق استفاده یا عدم استفاده از چنین فناوری‌هایی را در هر دو حالت عمومی و خصوصی در اختیار داشته باشند. تنها، صرف اطلاع‌رسانی عمومی در مورد استفاده از چنین فناوری‌هایی کافی نیست و با توجه به خطرات ناشی از چنین سیستم‌های نظارتی، باید کاربران در مورد استفاده از این فناوری‌ها رضایت کامل داشته باشند. 

در حال حاضر، محققان هوش مصنوعی، به‌صورت خاص نگران «affect recognition» یا تشخیص احساسات هستند. این سیستم‌ها با استفاده از یادگیری ماشین، می‌توانند احساسات کاربر را پایش کرده و تشخیص دهند. مرید ویتاکر، هم‌بنیانگذار AI Now که در گوگل نیز مشغول فعالیت است، در گفتگو با بلومبرگ گفت: «هیچ‌کس جوابگوی استفاده از چنین فناوری‌هایی نیست و ما قصد داریم برای مسایل مربوط به این حوزه، کاری انجام دهیم.» براد اسمیت، ریاست مایکروسافت، در سخنرانی که در موسسه بروکینگز ارائه کرد، به برخی از این موارد اشاره نمود:

به اعتقاد ما، دولت‌ها باید در سال ۲۰۱۹ میلادی، قوانین مشخصی برای استفاده از چنین فناوری‌های مهمی تدوین کنند. حدود پنج سال است فناوری تشخیص چهره به‌صورتی گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و باعث تشدید مسایل اجتماعی شده است. تا زمانی که وضعیت استفاده از این فناوری در چارچوب قانونی مشخصی معلوم نشود، مشکلاتی که این فناوری به‌همراه خواهد داشت، ادامه پیدا می‌کند و پایان نخواهد یافت.

فناوری تشخیص چهره

وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود اشاره کرد:

به‌طور خاص، زمانی که شرکت‌های فناوری مجبور هستند بین مسئولیت‌های اجتماعی و موفقیت خودشان در بازار یکی را انتخاب کنند،‌ اعتقاد نداریم که این موضوع به رقابت تجاری آن‌ها لطمه وارد می‌کند. معتقدیم که تنها راه درست، ایجاد فضایی مسئولانه است که در آن رقابت سالمی نیز در بازار وجود داشته باشد. درنتیجه باید مطمئن شویم که فناوری‌های جدید و شرکت‌هایی که به توسعه‌ی این فناوری‌ها مشغول هستند، تحت قوانین مشخصی به حرکت خود ادامه می‌دهند.

این مقاله یک روز پس از انتشار خبر آزمایش فناوری تشخیص چهره برای حفاظت از کاخ سفید منتشر شد. ACLU معتقد است که آزمایش فناوری تشخیص چهره به‌صورت محدود انجام شده است ولی می‌تواند تبعات گسترده‌ای داشته باشد. در این برنامه‌ی نظارتی، شهروندان آمریکایی حتی در پیاده‌روهای عمومی و خارج از کاخ سفید و مسیری منتهی به کاخ سفید، توسط فناوری تشخیص چهره از فاصله‌ی ۱۸.۲ متری (‌۲۰ یارد)‌  با دوربین‌های نظارتی شناسایی می‌شوند. از آنجایی که عموما استفاده از چنین سیستم‌های فناوری تشخیص چهره بدون اطلاع و اجازه‌ی شهروندان مورد استفاده قرار می‌گیرد، این فناوری‌های یکی از خطرناک‌ترین فناوری‌های تشخیص هویت بیومتریک از نظر نقض قوانین حریم خصوصی محسوب می‌شوند.


سوءاستفاده‌ سایت‌های آلوده از باگ یازده ساله‌ فایرفاکس

کلاه‌برداران اینترنتی و تبلیغ‌دهندگان غیرقانونی و سازندگان برنامه‌های مخرب مشغول سوء‌استفاده از باگ موجود در مرورگر فایرفاکس هستند که کاربران را در سایت‌های آلوده به‌دام می‌اندازد.

البته این مشکل را نمی‌توان چندان بزرگ دانست؛ چراکه که فضای اینترنت سرشار از چنین آلودگی‌هایی است. نکته‌ی مهم و عجیب این است که این سایت‌ها از حقه‌ی جدید و نوظهوری استفاده نمی‌کنند؛ بلکه از باگی در فایرفاکس بهره‌می‌برند که مهندسان موزیلا در یازده سال گذشته از حل آن عاجز بوده‌اند. این باگ برای اولین‌بار در آوریل۲۰۰۷ گزارش شده است.

این باگ کاربر را به وب‌سایتی آلوده هدایت می‌کند که درون کدهای منبع آن آی‌فِریمی وجود دارد که تگی برای نمایش محتوای وب‌سایت دیگری در وب‌سایت میزبان است. این آی‌فِریم درخواست احرازهویتی مبتنی بر HTTP برای دامنه‌ی دیگری ایجاد می‌کند. درنتیجه، داخل این آی‌فریم صفحه‌ی هویت‌سنجی مانند شکل زیر در وب‌سایت آلوده به‌نمایش در‌می‌آید.

باگ فایرفاکس

در چند سال گذشته، کلاه‌برداران اینترنتی و سازندگان برنامه‌های مخرب از این باگ بهره برده‌اند تا کاربران را به ورود به وب‌سایت‌های آلوده‌‌ی مختلف مجبور کنند. از جمله‌ی این وب‌سایت‌ها، می‌توان به صفحات کلاه‌برداری اینترنتی، صفحات تبلیغاتی چرخه‌ای خودکار، صفحات خرید کارت‌های هدیه‌ی تقلبی یا دانلود بدافزار‌های آلوده اشاره کرد.

هرگاه قربانی سعی کند از این وب‌سایت‌ها خارج شود، صاحبان آن‌ها صفحه‌ی هویت‌سنجی را به‌صورت چرخه‌وار روی دستگاه کاربر به‌نمایش می‌گذارند. درنتیجه‌، هربار که کاربر از آن خارج شود، دوباره صفحه‌ی هویت‌سنجی جدیدی به‌نمایش در‌می‌آید که عملا او را تا زمان بستن کامل مرورگر در دام خود نگه می‌دارد. تنها راه خلاصی از این مشکل، بستن کامل مرورگر و بازکردن مجدد آن است.

بااین‌حال علی‌رغم گزارش‌شدن این مشکل در زمان‌های مختلف، به‌دلایل نامعلومی هنوز از برطرف‌شدن آن خبری نیست و کلاه‌برداران مدت‌ها است که از آن سوء‌استفاده می‌کنند.

آخرین‌باری که این مشکل گزارش‌ شده، به روزهای گذشته مربوط است که کاربری اعلام کرده پس از ورود به وب‌سایتی آلوده، مرورگر او را وادار می‌کرده تا افزونه‌ی مشکوک فایرفاکس را نصب کند.

باگ فایرفاکس

مسلما موزیلا پروژه‌ای متن‌باز است و آن‌قدر منابع ندارد که بتواند تمامی مشکلات گزارش‌شده را برطرف کند. باوجوداین، به‌نظر می‌رسد پس از یازده سال دیگر وقت آن است مهندسان توسعه‌دهنده‌ی فایرفاکس کمی برای این مسئله وقت بگذارند و حلش کنند.

طبق بازخوردهایی که از کاربران درباره‌ی این مشکل دریافت شده، شاید تیم توسعه‌دهنده‌ی فایرفاکس بتوانند با الهام‌گیری از مرورگر اِج و کروم در نحوه‌ی کنارآمدن با این مشکل برایش تدبیری بیندیشند.

در مرورگر Edge، زمان بین ورود به وب‌سایت تا نمایش صفحه‌ی هویت‌سنجی آن‌قدر هست که به کاربر اجازه دهد پیش از فعال‌شدن آن، تب یا مرورگر را ببندد.

همچنین در کروم، صفحه‌ی هویت‌سنجی در تب مجزایی به‌نمایش در‌می‌آید و درنتیجه، این صفحه‌ی آلوده فقط می‌تواند یک تب را اشغال کند که کاربر می‌تواند به‌راحتی آن را ببندد.

تکنیک های افزایش بازدید سایت

رسانه های خود را بهینه کنید

رسانه تقسیم مهمی از هر وب سایت است با این حال آنها می توانند به طور کامل تلاش های سئو را خراب کرده یا اصلاح کنند.

چگونه شما برچسب ها و نام عکس ها را سئو شما تعیین می کند.

با برچسب گذاری مناسب، شما به گمان کردن بسیار شانس خود را برای رتبه‌بندی بالاتر در جستجوهای تصویر شفا خواهید داد.

تنها آپلود یک تصویر با یک نام پیچیده یک عمل خوب SEO نیست.

هنگام آپلود یک تصویر به وب سایت وردپرس شما یک گزینه را برای تغییر عنوان خود اضافه می کنید، یک عنوان کوچک،متن ALT و توضیحات را اضافه کنید.

استفاده از این گزینه ها می تواند به طور قابل توجهی رتبه بندی موتور جستجوی تارنما شما را درمان بخشد.


 


۷. محتوای خود را به اشتراک بگذارید

make your content sharable - ۱۲ تکنیک سئو و بهینه سازی و نکات افزایش رتبه سایت


 


رسانه های اجتماعی در چند سنه ماضی محبوبیت زیادی به دست آورده اند.

امروزه  نزدیک  هر کاربر وب در شبکه های مختلف اجتماعی مثل Facebook، Twitter، LinkedIn، Google+،Telegram و غیره پرکار است.

ایجاد محتوای اشتراکی به خوانندگان این امکان را می‌دهد که آن را در شبکه‌های اجتماعی گوناگون به اشتراک بگذارند در حالی که ترافیک عظیمی را به سایت شما منتقل می‌کنند.

اضافه کردن دکمه های به اشتراک گذاری اجتماعی به تارنما شما نه فقط ترافیک را هدایت می کند، بلکه اعتبار وبسایت شما را شفا می بخشد.

این دقیقا همان چیزی است که سایت تکنولوژی جدید Techie Nise انجام داد و افزایشی ۲۰ درصدی را در شدامد سایت خویش دید.

بنابراین، توان رسانه های اجتماعی را هرگز نادیده نگیرید


 


۸. استفاده از پیوندها و متن لنگر به چهره صحیح

شما احتمالا می دانید که افزودن لینک به پست زیاد مهم است، اما شما احتمالا از راه هایی برای بهینه سازی سئو در رابطه با لینک ها مستحضر نیستید.

لینک به پست های خود: اکثر صاحبان تارنما ها بیشتر فراموش می کنند که پست های خویش را به پست های دیگر در وب سایت متصل کنند.

پیوند دادن پست های خود مایه سرعت بخشیدن به سعی های سئوSEO شما و درمان تجربه کاربر در سایت شما می شود.

البته، زمانی که مربوط به آن باشد، بستگی بین پستها ضروری است.

هرگز تنها به هدف پیوند لینک نکنید.

طی چند سال، موتورهای جستجو پیشرفت کرده اند.

آنها شروع به معرفی معیارهای بیشتر برای تنظیم رتبه بندی کرده اند.

با این حال، پیوند پیوند یک متریک است که از بقیه متمایز شده است، که بدست هر دو متن لنگر و محتوای صفحه منبع تعیین می شود.


با این حال، تناسب رابطه یک سنجه است که از بقیه جدا شده، که هم بدست متن لنگر و هم محتوای صفحه مبدا مشخص می‌شود.

قبل از به روز رسانی پنگوئن در سنه ۲۰۱۲، متن لنگر به عنوان ساده‌ترین گذرگاه برای گوگل در نظر گرفته شد لغایت ربط هر سایت را درک کند.

با این حال، امروزه این شیوه تبدیل به روشی برای گرفتن جریمه توسط گوگل شده‌است.

اما این به این معنا نیست که متن لنگر دیگر معنی ندارد.

گوگل چشم اندازی به روش استفاده از متن لنگر انداخته‌است و نظر به اینکه می تاب آن را خراب کرد، بایدها و نبایدهای ایجاد یک متن لنگر وجود دارد.


 


متن اصلی چیست ?

بیایید با کمک یک نمونه آن را فهم کنیم. فرض کنید کسی یک پست وبلاگ درباره حقایق صفحات فرود مناسب می‌نویسد.

نویسنده کنجکاو برای احساس اطلاعات مخفی در مورد آن، ساعت‌ها و یا احتمالا چند روز وقت می‌گذارد الی محتوای نوشته

شده توسط نویسندگان و نظرات بسیاری از کاربران سایر را رسیدگی کند. بیایید فرض نماییم در اثناء خواستن اطلاعات، نویسنده در باره اثرات روانی به کارگیری رنگ‌های مختلف در صفحات فرود شما پیدا می‌کند. Excite، او شروع به نگارش در مورد آن خواهد کرد.


بدیهی است که او این مقاله را به اصل و اعتبار اصلی پیوند می‌دهد و در حالی که این پست را به هم پیوند می‌دهد،نویسنده ناچار می‌شود متن لنگر را برای بستگی با این مقاله گزینش کند. در حال آماده ، یگانه می‌تواند از ” کلیک در اینجا برای اطلاعات بیشتر ” یا چیزی مرتبط مانند” اثرات روانی استفاده از رنگ‌ها در صفحات فرود شما ” کاربرد کند.

بنابراین، این متن با نیروی انسانی برای موتورهای جستجو برای درک آنچه که صفحه قصد تمام است بایسته است.

ویژگی‌ مستندنشده‌ جدید تراشه‌های اینتل راه را برای نفوذ هکرها بازمی‌کند

پازیتیو تکنالوژیز (Positive Technologies)، شرکتی فعال درزمینه‌ی ارزیابی آسیب‌پذیری‌های امنیتی و مدیریت سازگاری و تجزیه‌وتحلیل، اعلام کرد بازهم ویژگی مستندنشده‌ی دیگری در تراشه‌های اینتل مشاهده کرده است. این شرکت در گذشته نیز، با تنظیمات مستندنشده‌ای در پیکربندی این تراشه‌ها برخورد کرده بود که اینتل آن را به‌صورت ویژه برای آژانس امنیت ملی وابسته به وزارت دفاع ایالات متحده‌ی آمریکا طراحی کرده بود. قابلیت جدید VISA این فرصت را دراختیار مهاجمان قرار می‌دهد که به پایین‌ترین سطوح دسترسی به پردازنده‌های اینتل و داده‌های در‌حال‌پردازش آن‌ها دست یابند. شایان ذکر است VISA به‌معنی تجسم‌سازی اینتل از معماری سیگنال‌های داخلی است.

VISA چیست؟

اینتل / Intel

VISA به مهاجمان فرصت می‌دهد با استفاده از پایین‌ترین سطوح دسترسی در پردازنده‌های اینتل، به داده‌های در‌ حال‌ پردازش دست یابند

VISA تحلیل‌کننده‌ی سیگنال‌های منطقی کاملا تکامل‌یافته‌ای است که در ریزتراشه‌های PCH (مرکز کنترل‌کننده‌ی پلتفرم) در پردازنده‌ها و مادربوردهای جدید اینتل شناسایی شده است. کارخانه‌ها از این قابلیت برای آزمودن و یافتن اشکالات تراشه‌ها در خطِ‌تولید استفاده می‌کنند. VISA در نظارت بر سیگنال‌های الکترونیکی ارسال‌شده از گذرگاه‌های داخلی و واحدهای جانبی به‌سمت PCH نیز مؤثر است. مهاجمان از این ویژگی برای ردیابی همه‌ی داده‌هایی استفاده می‌کنند که از یک کانال می‌گذرند.

ماکسیم گوریاچی، کارشناس پازیتیو تکنالوژیز، در بیانیه‌ای گفت:

متوجه شدیم بدون استفاده از تجهیزات خاصی می‌توان در مادربوردهای معمولی اینتل به VISA دست یافت. ما با بهره‌گیری از این ویژگی توانستیم تاحدی معماری داخلی ریزتراشه‌های PCH را بازسازی کنیم.

محرمانه‌بودن VISA

اینتل / Intel

پژوهشگران می‌گویند اینتل در گذشته به‌صورت علنی از وجود این ویژگی در پردازنده‌های خود حرفی نزده بود و تنها در قرارداد عدم‌افشا (NDA)، برخی از شرکت‌ها را از وجود آن مطلع کرده بود. خبر خوشحال‌کننده این است که این حالت به‌طور پیش‌فرض غیرفعال است؛ به‌جز در پردازنده‌های Intel ME که در بیشتر دستگاه‌های مبتنی بر اینتل از همان ابتدا فعال است. بنابراین، مهاجمان اول باید راهی برای فعال‌کردن آن پیدا کنند.

دراین‌میان، خبر ناراحت‌کننده این است راهی که پژوهشگران پازیتیو تکنالوژیز برای ازکارانداختن VISA پیدا کرده‌اند، متکی بر حفره‌ی امنیتی قدیمی است که در Intel ME وجود داشت. اینتل در سال ۲۰۱۷، وصله‌ای سفت‌افزاری (Firmware) منتشر کرد تا این آسیب‌پذیری را برطرف کند؛ ولی تا سازنده‌ی لپ‌تاپ یا مادربورد شما، سخت‌افزارهای به‌روزرسانی‌شده را برایتان ارسال نکند و شما نیز سیستم‌های خود را با استفاده از آن‌ها به‌روز نکنید، کامپیوتر همچنان آسیب‌پذیر باقی خواهد ماند. به‌روزرسانی سیستم‌عامل نمی‌تواند این باگ را برطرف کند.

گوگل پلاس رسما به‌تاریخ پیوست؛ بررسی دلایل شکست پروژه‌ای بزرگ

گوگل‌پلاس (+Google) به‌عنوان سرویسی نوآور در سال ۲۰۱۱ با وعده‌هایی هیجان‌انگیز برای رقابت با غول‌هایی نظیر فیسبوک و توییتر معرفی شد. درواقع، این سرویس چهارمین تلاش گوگل برای موفقیت در حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی بود.

با وجود همه‌ی وعده‌های گوگل، سرویس گوگل‌پلاس نتوانست توجه شمار زیادی از مردم، به‌ویژه کاربران توییتر و فیسبوک را به‌خود جلب کند؛ حتی اقدامات بعدی گوگل، مانند تلاش برای محبوبیت این سرویس ازطریق یوتیوب، نیز نتوانستند به‌ بقای آن کمک کنند.

تا پایان سال ۲۰۱۱، تحلیلگران متعددی معتقدند بودند گوگل‌پلاس آینده‌ی درخشانی در پیش ندارد. بااین‌حال، گوگل همچنان به این سرویس متعهد ماند تا اینکه نهایتا در سال ۲۰۱۸ و در پی فاش‌شدن اطلاعات کاربران، تصمیم گرفت به‌زندگی گوگل‌پلاس برای همیشه پایان دهد.

گوگل پلاس

گوگل‌پلاس چه‌ سرویسی بود؟

گوگل‌پلاس در ژوئن۲۰۱۱ معرفی شد و آغاز‌به‌کار کرد. در ابتدا، عضوشدن در این سرویس فقط ازطریق دعوت‌نامه امکان‌پذیر بود تا اینکه نهایتا در اواخر ۲۰۱۱، به‌صورت عمومی برای همه دردسترس قرار گرفت. گوگل‌پلاس اکثر ویژگی‌های شبکه‌های اجتماعی معمولی را داشت و به‌ کاربرانش امکان می‌داد به‌سادگی تصاویرشان را در قالب پست منتشر کنند و کارهای مختلفی انجام دهند.

با همه‌ی این‌ها، گوگل معتقد بود سرویس پلاس چیزی فراتر از شبکه‌ی اجتماعی ساده است. این شرکت سرویس مذکور را به‌عنوان «قشر اجتماعی» معرفی می‌کرد؛ سرویسی که طراحی شده بود تا با تمامی سرویس‌های دیگر گوگل سازگار باشد و با آن‌ها کار کند. 

گوگل‌پلاس از همان ابتدا برای شکست‌خوردن ساخته‌ شده بود

ویژگی‌های مهم گوگل‌پلاس امکان دسته‌بندی دوستان در فهرست‌هایی با‌ نام Circle و نیز امکان برقراری تماس‌های ویدئویی گروهی ازطریق Hangouts را شامل می‌شد. تنها چند هفته پس از آغاز‌به‌کار رسمی این سرویس، گوگل اعلام کرد میلیون‌ها نفر در آن عضو شده‌اند؛ اما بعدها مشخص شد این آمار حقیقت ندارد و عده‌ی به‌نسبت کمی از مردم درحال‌استفاده از گوگل‌پلاس بودند.

پاول تَسی، نویسنده‌ی فوربز، در هفته‌های ابتدایی تولد گوگل‌پلاس، مقاله‌ی مفصلی درباره‌ی آن نوشت. او در بخشی از مقاله‌اش به اتفاق عجیبی اشاره می‌کند:

امروز فید خبری گوگل‌پلاس را بازکردم و با اتفاق عجیبی روبه‌رو شدم: هیچ‌چیزی آنجا نبود، صفحه‌ی سفید خالی. از دیدگاه من، گوگل‌پلاس سرویسی بزرگ، اما توخالی است. گوگل‌پلاس مملو از آدم‌هایی است که در آن ثبت‌نام کرده‌اند؛ اما هرگز به‌خود زحمت نداده‌اند بخش‌های مختلف را بررسی کنند تا ببیند این سرویس چگونه کار می‌کند.

گوگل پلاس / Google Plus

مشکل از کجا شروع شد؟

مت ناوارا، مشاور فعال در حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی، حرف‌های جالبی درباره‌ی سرویس گوگل می‌زند:

گوگل‌پلاس از همان‌ روز اول برای شکست‌خوردن متولد شده بود. از مشکلات مربوط‌به رابط کاربری گرفته تا دیر واردشدن به حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی در‌مقایسه‌با رقبایی نظیر فیسبوک، از تجربه‌ی کاربری شلخته گرفته تا انتشار شایعاتی درباره‌ی بُروز اختلاف در تیم مدیریت گوگل درزمینه‌ی این سرویس، همه‌و‌همه اتفاقات ناگواری بودند که آن را به‌ نابودی کشاندند.

گوگل‌پلاس در ابتدا، قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای اسم کاربرانش داشت و کاربران حتما باید از اسم واقعی استفاده می‌کردند؛ درغیر‌این‌صورت، حساب کاربری آن‌ها مسدود می‌شد. گوگل حتی گاهی اوقات استفاده از برخی سرویس‌هایش نظیر جیمیل را نیز برای این کاربران ناممکن می‌کرد. نکته‌ی عجیب این بود که گوگل سراغ حساب‌های منتسب به کسب‌و‌کار‌ها و برندها می‌رفت و آن‌ها را حذف می‌کرد.

گوگل‌پلاس در ابتدا سیاست سخت‌گیرانه‌ای برای نام کاربرانش داشت

البته، این شرکت بعدها اعتراف کرد این کار اشتباه بوده و کسب‌و‌کارها نیز می‌توانند در گوگل‌پلاس پروفایل بسازند. بااین‌حال، کسانی که صرفا ثبت‌نام کرده بودند تا با سرویس کار کنند و برای ماندن یا نماندن در آن تصمیم بگیرند، اغلب از چیزهایی که می‌دیدند، شدیدا متعجب می‌شدند. درواقع، برخی ویژگی‌های گوگل‌پلاس کاربران را سردرگم می‌کرد.

درحالی‌که مردم قبلا در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیسبوک با مفهومی همچون «لایک» و در توییتر با مفهوم «توییت‌های محبوب» مواجه شده بودند، در گوگل‌پلاس به گزینه‌ای به‌نام «پلاس وان» (Plus One) برمی‌خوردند. درواقع، داستان از این قرار بود که «اگر از پستی خوشتان می‌آمد، باید آن را پلاس وان می‌کردید».